Ενας νεος ανθρωπος, παιζοντας με φωτοβολιδες, εχασε τη ζωη του. Λεμε κριμα και σκεπτομαστε πως Ο,τι πιο πολυτιμο διαθετουμε είναι ο χρόνος μας, κι εμεις τον παιζουμε κορωνα γραμματα με αστειοτητες.
Οι περισσοτεροι τον θεωρούμε δεδομένο
Οι περισσοτεροι, Ζουμε σαν να επρόκειτο να μην πεθανουμε ποτε. Χωρίς να βλεπουμε πόσο εύθραυστοι είμαστε και χωρίς ποτέ να παρατηρουμε πόσος χρόνος από την ζωή μας έχει ήδη χαθεί.
Καθε μέρα που χαρίζεται σε κάποιον θα μπορούσε να είναι η τελευταία της ζωής του
Η Στωική υπενθύμιση της θνητότητάς μας είναι η μόνη που προσφέρει τη συνειδητότητα της ζωής που πρέπει να ζούμε κάθε μέρα.
Κάθε μέρα είναι πολύτιμη, όχι μόνο η τελευταία. Κατανοούμε τη ζωή με τον θάνατο. Ολοι νομίζουμε ότι θα ζουμε για πάντα και περιμένουμε τις ημέρες να περάσουν σχεδιάζοντας το αύριο ή αναπολώντας το χθες.
Κι ομως ζωή είναι Εδω και τώρα.
Δίνοντας αξία στον χρόνο μας, δίνουμε αξία στη ζωή μας.Και παύει πλέον να είναι σύντομη.
Θυμομαστε παντα τον αφορισμο του Καζαντζακη
Δεν είναι ο Χριστος το Καλώς όρισες, είναι το Καλό ταξίδι.
Ο χρόνος μας είναι η ζωή μας. Οι περισσοτεροι τον θεωρούμε δεδομένο
Σπαταλωντας τον μικραίνουμε τη ζωή μας.
Μια γνωση που έρχεται όταν είναι πια αργά.
Σκεφθειτε λιγο. Ζουμε σαν να επρόκειτο να μην πεθανουμε ποτε. Χωρίς να βλεπουμε ποτέ πόσο εύθραυστοι είμαστε και χωρίς ποτέ να παρατηρουμε πόσος χρόνος από την ζωή μας έχει ήδη χαθεί.
Σπαταλάμε το χρόνο μας σαν να τον αντλουμε από κάποια ατελειωτη παρακαταθήκη.
Καθε μέρα που χαρίζεται σε κάποιον θα μπορούσε να είναι η τελευταία της ζωής του
Η Στωική υπενθύμιση της θνητότητάς μας είναι η μόνη που προσφέρει τη συνειδητότητα της ζωής που πρέπει να ζούμε κάθε μέρα. Memento Mori.
Να γιατί κάθε μέρα είναι πολύτιμη, όχι μόνο η τελευταία. Κατανοούμε τη ζωή με τον θάνατο. Ολοι νομίζουμε ότι θα ζουμε για πάντα και περιμένουμε τις ημέρες να περάσουν σχεδιάζοντας το αύριο ή αναπολώντας το χθες.
Κι ομως ζωή είναι Εδω και τώρα.
Δίνοντας αξία στον χρόνο μας, δίνουμε αξία στη ζωή μας.Και παύει πλέον να είναι σύντομη.
Θυμομαστε παντα τον αφορισμο του Καζαντζακη
Δεν είναι ο Χριστος το Καλώς όρισες, είναι το Καλό ταξίδι.
Αληθεια σκεφθηκατε ποτε τί ακριβως ειναι αυτοι οι ιοι.
Αυτά τα όντα , αν μπορούμε να τα δεχτούμε σαν όντα, είναι κάτι σαν αλγόριθμοι πληροφορικής.
Η λέξη αλγόριθμος εχει την έννοια της ¨συστηματικής διαδικασίας αριθμητικών χειρισμών¨.
Τη σημερινή της σημασία την οφείλει στην ανάπτυξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών στα μέσα του 20ου αιώνα.
Η έννοια του αλγορίθμου, γίνεται ευκολότερα αντιληπτή με ενα απλο και κατανοητο παράδειγμα.
Αν κάποιος θελει να ετοιμασει το γευμα του , θα πρεπει να ακολουθησει κάποια συγκεκριμένα βήματα:
Να συγκεντρώσει τα υλικά, να ετοιμάσει τα σκεύη μαγειρικής, και στη συνεχεια να μαγειρεψει.
Να στρώσει το τραπέζι, και να γευματίσει.
Μετα να καθαρίσει το τραπέζι και να πλύνει τα πιάτα.
Ετσι βλεπουμε μια αλληλουχία ενεργειων
Με παρομοιο τροπο ενεργουν οι ιοι. Με μια διαφορα
Η ζωή τους είναι αιώνια . Αφού προσκοληθούν στο κύτταρο, απελευθερώνουν το R.N.A. τους μέσα σ αυτό.
Προσοχη τωρα οι ιοι σαν αλγοριθμοι:
Δεν πεθαινουν καθώς δεν είναι σίγουρο ότι ζουν.
Δεν αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους, εκτός μόνο από συγκεκριμένα κύτταρα άλλων οργανισμών.
Προφανώς δεν τρέφονται, και το μόνο που κάνουν είναι να αναπαράγονται.
Οι απόψεις για τον αν οι ιοί ζουν, είναι αντικρουόμενες καθώς Δεν Πεθαίνουν, ΔενΤρέφονται απλα Αλληλεπιδρούν Με Αναπαραγωγή Με Συγκεκριμένα Αντικείμενα.
Ίσως αν πρώτα η επιστήμη απαντήσει με σαφήνεια και χωρίς καμία αμφιβολία το ερώτημα αυτό,να φτάσει να δώσει απάντηση και στο αρχικό.
Εκτός και αν η απάντηση στο
Τι είναι μεταξύ ζωής και θανάτου, φθοράς και αφθαρσίας;
Ε ί ν α ι οι ιοί. Κατόπιν τούτου περισσότερο σεβασμό σε μιαν οντότητα,για την οποία γνωρίζουμε τόσο λίγα.
Ο άνθρωπος αναζητα να κατανοήσει τι γίνεται μετά το θάνατό του .
Για τους Πυθαγόρειους και Πλατωνικούς η λέξη άνθρωπος σήμαινε κάτι πολύ περισσότερο από τον ορατό άνθρωπο και, στην κυριολεξία, με τον όρο αυτόν εννοούσαν αποκλειστικά τον άνθρωπο, ως το πνεύμα και την ψυχή την ενσαρκωμένη προσωρινά στο ανθρώπινο σώμα.
Ανθρωπος εστί ψυχή σώματι χρωμένη λεει ο Πλάτων στον Τιμαίος 42 D, Φαίδων 111 Α.
Η ψυχή έλκει την καταγωγή της από το νοητικό πεδίο, για να εκδηλώσει την διαπλαστική και οργανική της ικανότητα.
Κατέχει διάμεση θέση μεταξύ νοητού και αισθητού κι έρχεται να εμψυχώσει τα σώματα, γεννώντας τον χώρο και τον χρόνο.
Συμβατά με την θεώρηση αυτή των Αρχαίων Ελλήνων και σύμφωνα με τις νεότερες απόψεις της επιστήμης, είναι και τα όσα ο καθηγητής Robert Lanza πρεσβεύει και τα οποία εδράζονται κυρίως στην κβαντική φυσική.
Η θεωρία που έχει αναπτύξει λέγεται biocentrism βιοκεντρισμός και αναπτύσσει τις παρακάτω βασικές θεωρήσεις.
Διδάσκει ότι ο θάνατος, όπως τον γνωρίζουμε, είναι μια ψευδαίσθηση που δημιουργείται από τη συνείδησή μας.
Πιστεύουμε ότι η ζωή είναι μόνον η δραστηριότητα του άνθρακα και ενός μείγματος μορίων – ζούμε και στη συνέχεια σαπίζουμε στο έδαφος, λέει στην ιστοσελίδα του.
Και συνεχίζει ο Lanza:
Οι άνθρωποι πιστεύουμε στο θάνατο, επειδή έχουμε διδαχθεί ότι θα πεθάνουμε, ή πιο συγκεκριμένα, επειδή στη συνείδησή μας το σώμα μας και η ζωή μας συνδέονται άμεσα, και επειδή γνωρίζουμε ότι οι οργανισμοί πεθαίνουν.
Η θεωρία του biocentrism, ωστόσο, εξηγεί ότι ο θάνατος δεν μπορεί να είναι τερματικός σταθμός όπως πιστεύουμε ότι είναι.
Biocentrism είναι η θεωρία των πάντων και προέρχεται από τις Ελληνικές λέξεις το κέντρο της ζωής.
Είναι η πεποίθηση ότι η ζωή και η βιολογία είναι ύψιστης σημασίας για την πραγματικότητα και ότι η ζωή δημιουργεί το σύμπαν, και όχι το αντίστροφο.
Αυτό υποδηλώνει ότι η συνείδηση ενός ατόμου καθορίζει το σχήμα και το μέγεθος των αντικειμένων στο σύμπαν.
Ο Lanza χρησιμοποιεί το παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας.
Βλέπουμε τον ουρανό μπλε, αλλά τα κύτταρα στον εγκέφαλό μας θα μπορούσαν να αλλάξουν ώστε να βλέπουμε τον ουρανό πράσινο ή κόκκινο.
Πρόσθεσε επίσης ότι όλα όσα μπορούν ενδεχομένως να συμβούν, συμβαίνουν κάποια στιγμή στα πολυσύμπαντα, και αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικά.
Αντ ‘αυτού, είπε ότι όταν πεθαίνουμε η ζωή μας γίνεται ένα αιώνιο λουλούδι που επιστρέφει για να ανθίσει στο πολυσύμπαν.
Και συνέχισε:
Η ζωή είναι μια περιπέτεια που ξεπερνά το συνήθη γραμμικό τρόπο σκέψης μας.
Ο Lanza αναφέρει το περίφημο πείραμα της διπλής σχισμής για να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς του.
Στο πείραμα, όταν οι επιστήμονες παρακολουθούν ένα σωματίδιο να περνά μέσω δύο σχισμών σ ένα φράγμα, το σωματίδιο συμπεριφέρεται σαν μια σφαίρα και περνά, ή μέσα από τη μια σχισμή, ή την άλλη.
Ωστόσο, εάν ένα άτομο δεν παρακολουθεί το σωματίδιο, αυτό λειτουργεί σαν ένα κύμα, δηλαδή περνά μέσα από τις δύο σχισμές ταυτόχρονα.
Αυτό αποδεικνύει ότι η ύλη και η ενέργεια μπορεί να εμφανίσουν χαρακτηριστικά και των κυμάτων και των σωματιδίων, και ότι η συμπεριφορά των αλλαγών των σωματιδίων βασίζεται στην αντίληψη και τη συνείδηση ενός ατόμου.
Αν ριξουμε μια ματια στον ορισμό της δεισιδαιμονίας καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι παρα μία παράλογη πίστη Υπήρχε στον Μεσαίωνα αλλά, εξακολουθεί να υπάρχει και σημερα στην ζωή πολλών ανθρώπων.
Πιστεύουν, ότι τα πάντα διευθύνονται από μερικές δυνάμεις απρόσωπες, υπερφυσικές και μυστηριώδεις.
Και φυσικά εκεί πού υπάρχει ή δεισιδαιμονία υπάρχει και ή μαγεία. Ομως τί σημαίνει μαγεία; Επιδιώκει ό άνθρωπος να εξευμένιση και να εξιλέωση αυτές τις υπερφυσικές και μυστηριώδεις δυνάμεις, ώστε να περνά καλά στην ζωή του, και χρησιμοποιεί την μαγεία.
Και είναι παράλογο στην εποχή μας, που αναπτύχθηκε τόσο πολύ ή επιστήμη, να υπάρχουν τάσεις δεισιδαιμονίας μεταξύ των ανθρώπων.Το ερώτημα είναι:
Πώς αντιμετωπίζεται ή δεισιδαιμονία, αλλά και ή μαγεία πού είναι συνάρτηση της ;
Υπάρχουν δύο τρόποι Ο ένας είναι ή θεολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ή οποία πιστεύει στον Θεό πού διευθύνει τον κόσμο, έναν Θεό αγάπης, πού έχει μέσα του πολύ μεγάλη αγάπη για τον άνθρωπο. Αυτός ό Θεός διευθύνει την ιστορία και τον κάθε άνθρωπο προσωπικά.
Δεν υπάρχουν μυστηριώδεις δυνάμεις στην κτίση των οποιων είμαστε δούλοι . Δεν μας συντηρούν στην ζωή οι τροφές, οι βιταμίνες, τα φάρμακα και τα εμβόλια, άλλα στην βιολογική ζωή, μας συντηρεί ή άκτιστη ενέργεια τού Θεού , διά των τροφών, δια των βιταμινών, διά των φαρμάκων και πρέπει να έχουμε πίστη στην Πρόνοια Του
Και ό δεύτερος τρόπος με τον όποιο αντιμετωπίζουμε την δεισιδαιμονία είναι ή επιστήμη, και μάλιστα ή σύγχρονη με τις ανακαλύψεις της η οποια διερευνά τον αισθητο κόσμο και μας βοηθά στην συντήρηση και αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών .
Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ως ο Πατήρ υμών ο ουράνιος τέλειος εστιν .
Η τελειοτητα δεν ανηκει μονο στην πνευματικη σφαίρα ο Θεός προορίζει κάθε άνθρωπο, εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν που είναι η πλήρης και τελεία γνώση του Χριστού Η Εκκλησία ειναι Ιατρείο πνευματικό και, σκοπό έχει να λειτουργεί σαν πνευματικό νοσοκομείο που θεραπεύει την αρρώστια του ανθρώπου.Και δεν θα μπορουσε αυτό το σωμα να είναι τιποτα άλλο παρα ένα ζωντανο θαυμα κι όχι μουσειο από αρρωστιες κάθε ειδους.
Γιατι ενας ευσταλης ανδρας στην τριτη, πιο ευφορη ηλικια να αναγκαζεται για να σταθει στα πόδια του, να παιρνει 12 διαφορετικα φάρμακα . Κυριολεκτω 3 για τη ρυθμιση της πίεσης 2 για να λειτουργει σωστα η καρδια 2 για να το ζαχαρο Ενα για τον θυρεοειδη 2 για τη χοληστερινη 2 για τη ρυθμιση της ρευστοτητας του αιματος 2 για την γαστρο-ισοφαγικη παλινδρομηση και παει λέγοντας .
Κι όμως είναι απλο. Σωστη τροφη.Σωστες σκεψεις κι όχι τοξικες Περπατημα , κι όχι κουταμαρες του ειδους ειμαι κολυμβητης όλο το χρονο κι αυτο με εχει καλα.Το κολυμπι είναι οντως καλη ασκηση ομως στους 10 που το εχουν υιοθετησει οι 8 το κανουν για ευχαριστηση και μονο, μια και δεν εχουν ιδεα πώς πρεπει να κολυμπανε για να εχουν τα περισσοτερα οφεληματα απ αυτό.
Ας ξανασκεφτουμε μερικα πράγματα,πριν κανουμε καποια ανοησια, που θα μας φερει στα επειγοντα εφημερευοντος Νοσοκομειου, που δεν εχει τα μεσα πλεον,ουτε το ανθρωπινο δυναμικο να μας περιθαλψει,
Το να ασχολειται κανεις με παιδια εξ απαλων ονυχων ειναι επαγγελμα που θελει καρδια κι απεριοριστη αγαπη.
Ο γονιος ειναι επαγγελμα που εκτος απ αγαπη θελει και γνωση. Καλο ειναι να ξερουμε καποια πραγματα μια κι αποφασισαμε να εχουμε παιδια. Λεμε τωρα.
Ολοι θελουμε τα παιδιά μας να ωριμασουν ομαλα . Ετσι τα αφηνουμε να ακούσουν τα καλά πράγματα που λέμε σε άλλους γι αυτά.
Οι γονείς μαθaiνουμε τη χρήση των λέξεων, γιατί οι λέξεις είναι σαν τα μαχαίρια, τραυματιζουν όχι σωματικά, αλλα συναισθηματικά .
Ένα παιδί, μόνον αν αισθάνεται καλά μπορεί να σκεφτεί σωστά.
Οσο μεγαλωνουν ζητανε την ανερξαρτησία. Όσο πιο αυτάρκεις τους κάνουμε να νιώθουν, τόσο λιγότερο εχθρικοί θα είναι απέναντί μας, αλλα και απεναντι στους αλλους.
Αν συμπεριφερόμαστε στους αλλους όπως είναι και φερονται, τους κάνουμε χειρότερους.
Αν τους συμπεριφερόμαστε όπως θα έπρεπε να είναι, τους βοηθάμε να γίνουν αυτό που είναι ικανοί να γίνουν.
Σαν γονείς εχετε δικαιωματικα το κλειδί της εμπειρίας του παιδιού σας. Ο δάσκαλος έχει ένα εφεδρικό που μπορει ν ανοίξει ή να κλείσει το μυαλό αλλα κυριως την καρδιά των παιδιών .
Καποιοι σοφοί γονείς γνωρίζουν ότι η μάχη με έναν έφηβο όπως κι εκεινη με την παλίρροια, είναι καταδικασμένη σε αποτυχια.
Θυμομαστε παντα πως Το να μεγαλώνεις παιδιά είναι μία ατέλειωτη σειρά από γεγονότα περιοδικές συγκρούσεις και κρίσεις που απαιτούν απόκριση.
Η απόκριση δεν είναι ποτέ χωρίς συνέπεια επηρεάζει τον ψυχισμο του αλλου προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο.
Οταν στους γονείς δοθούν οι δεξιότητες να βοηθήσουν όχι μόνο μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν, αλλά προσθέτουν ζεστασιά και στυλ που είναι μοναδικά.
Τα παιδιά λεει ο Haim G. Ginott είναι σαν υγρό τσιμέντο. Οτιδήποτε πέφτει πάνω τους αφήνει αποτύπωμα για παντα..
Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι Το 1849 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο.Πηρε χαρη εξορίστηκε στη Σιβηρία όπου έμεινε για τέσσερα χρόνια.
Γυρνώντας , μετά την χάρη που του δόθηκε, έγραψε ένα γράμμα στον αδερφό του, οπου λεει τα ακολουθα :
Όταν αναπολώ το παρελθόν μου και σκέφτομαι πόσο χρόνο έχω χάσει για το τίποτα, πόσο πολύ χρόνο έχω σπαταλήσει ματαιοπονώντας, σε λάθη,τεμπελιά, σε ανικανότητα για να ζήσω . Πόσο λίγο εκτιμούσα τη ζωή,πόσες φορές αμάρτησα ενάντια στην καρδιά μου και στην ψυχή μου , τότε η καρδιά μου ματώνει.
Η ζωή είναι ένα δώρο, είναι ευτυχία, κάθε λεπτό μπορεί να είναι μια αιωνιότητα ευτυχίας. Δεν είμαι ούτε κακόκεφος ούτε αποκαρδιωμένος.
Η ζωή βρίσκεται παντού, η ζωή είναι εντός μας, όχι εκτός μας. Θα βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπινα πλάσματα και θα είμαι ένας άντρας μεταξύ αντρών κι έτσι θα παραμείνω για πάντα, δεν θα αποκαρδιωθώ και δεν θα τα παρατήσω ό,τι κι αν συμβεί .
Αυτό είναι η ζωή, αυτό είναι το νόημά της, θα το θυμάμαι για πάντα. Αυτή η ιδέα έχει κυριεύσει τη ζωή μου και το αίμα μου.
Το προσφατο βιβλιο του Μητροπολιτου Ναυπακτου μιλαει γι αυτο το Δωρο. Τά πάντα, οπως η Ζωη , ειναι δῶρα τοῦ Θεοῦ στον ανθρωπο των Δερματινων χιτωνων.
Έκανε τυφλούς να βλέπουν, παράλυτους να περπατούν Εθρεψε με δύο ψάρια και πέντε ψωμιά πέντε χιλιάδες άνδρες και πολλαπλάσιες γυναίκες και παιδιά
Ανέστησε νεκρούς Α ν α σ ύ σ τ α σ ε τον Λάζαρο, που ηταν τέσσερις μέρες νεκρός, κι ειχε αρχίσει να σαπίζει Μεγαλύτερο όμως από όλα τα θαύματά είναι
η Ανάστασή Του.
Λέει ο Απόστολος Παύλος:
Ει Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις ημών
Αν ο Χριστός δεν ανέστη, τότε όλα καταρρέουν.
Σε μιαν ιδεολογία εύκολα υπεισέρχεται πλάνη. Επειδή δε είναι ίδιον της ανθρώπινης ψυχής να θυσιάζεται κανείς για κάτι στο οποίο πιστεύει, εξηγείται το γιατί τόσοι πολλοί κομμουνιστές πέθαναν για την ιδεολογία τους. Αυτό όμως δεν μας υποχρεώνει να την δεχθούμε και ως σωστή.
Οι Απόστολοι δεν πέθαναν για ιδέες.Μαρτύρησαν δι ο ακηκόασι, ο εωράκασι τοις οφθαλμοίς αυτών ο εθεάσαντο και αι χείρες αυτών εψηλάφησαν
Αφελώς οι αρνηταί, ζητούν κάποια μαρτυρία περί του Χριστού,που να μην προέρχεται από τον κύκλο των Μαθητών του αλλά από ιστορικους που να πιστοποιούν την Ανάσταση Του .
Αν ομως υπήρχαν τέτοιοι ιστορικοί, που να είχαν δει τον Χριστό αναστημένο, τότε απλά θα πίστευαν στην Ανάστασή Του και θα την ανέφεραν πλέον ως πιστοί, οπότε και πάλι θα εθεωρείτο απ τους αρνητές αναξιοπιστη η μαρτυρία τους. Πώς είναι δυνατόν να βεβαιώνει κάποιος την Ανάσταση και ταυτόχρονα να μη γίνεται Χριστιανός;
Έκτοτε πέρασαν δύο χιλιάδες χρονια περίπου Διαλύθηκαν αυτοκρατορίες, ξεχάσθηκαν φιλοσοφικά συστήματα, κατέρρευσαν κοσμοθεωρίες Η Εκκλησία Όμως Του Χριστού Παραμένει Ακλόνητη παρά τους συνεχείς και φοβερούς διωγμούς εναντίον της. Αυτό δεν είναι ένα θαύμα;
Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, αναφέρεται πως όταν η Παναγία,μετά τον Ευαγγελισμό, επισκέφτηκε την Ελισάβετ τη μητέρα του Προδρόμου, εκείνη την εμακάρισε με τα λόγια: ¨Ευλογημένη συ εν γυναιξί¨.
Και η Παναγια απάντησε ως εξής: Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο. Ιδού Γαρ Από Του Νυν Μακαριούσι Με Πάσαι Αι Γενεαί . Π ο ι ο ς Την ήξερε; Παρά ταύτα από τότε ξεχάσθηκαν αυτοκρατορίες,έσβησαν. Λαμπρά ονόματα γυναικών λησμονήθηκαν.Ποιός ξέρει ή ποιος θυμάται τη μητέρα του Μεγ. Ναπολέοντος ή τη μητέρα του Μεγ. Αλεξάνδρου; Σχεδόν κανείς. Όμως εκατομμύρια χείλη σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και σ’ όλους τους αιώνες υμνούν την ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ.
Δεν ζούμε εμείς σήμερα, οι άνθρωποι του εικοστού πρώτου αιώνα,την επαλήθευση του προφητικού αυτού λόγου της Παναγίας;
Και κάτι τελευταίο.Όταν ο Ιησούς βρέθηκε στο σπίτι του Σίμωνα του Φαρισαίου (του λεπρού), η ανώνυμη αμαρτωλή γυναίκα που ο Χριστός έσωσε από βέβαιο λιθοβολισμό του έξαλλου πλήθους των Φαρισαίων για το ηθικό της παράπτωμα, με εκείνα τα φοβερά λόγια Του:
Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω επ’ αυτήν Αισθάνεται την ανάγκη να πάη να εκφράση την ευγνωμοσύνη και αφοσίωσή της στον Σωτήρα Χριστό. Αγοράζει αρώματα, ντύνεται ταπεινά και σεμνά και ταπεινωμένη και συντετριμμένη, με δάκρυα στα μάτια έρχεται και πλένει τα πόδια του Ιησού,και τα σκουπίζει μ ότι πάνω της είχε μείνει αγνό και καθαρό τα μαλλιά της.Τα δάκρυά της εκείνα,ήταν δάκρυα ελέους και συντριβής και κλαίει με πάθος να την ευσπλαχνιστει ο Θεός της αγάπης και της συγχώρεσης.
Το παραπάνω περιστατικό το αναφέρουν οι τρεις από τους τέσσερις Ευαγγελιστές.Ο Λουκάς (ζ. 37-38) γράφει:
Και ιδού γυνή εν τη πόλει ήτις ην αμαρτωλός, και επιγνούσα ότι ανάκειται εν τη οικία του Φαρισαίου, κομίσασα αλάβαστρον μύρου και στάσα οπίσω παρά τους πόδας αυτού κλαίουσα, ήρξατο βρέχειν τους πόδας αυτού τοις δάκρυσι και ταις θριξί της κεφαλής αυτής εξέμασσε και κατεφίλει τους πόδας αυτού και ήλειφε τω μύρω.
Ο Ματθαίος (κστ`, 6-7): Του δε Ιησού γενομένου εν Βηθανία εν οικία Σίμωνος του λεπρού, προσήλθεν αυτώ γυνή αλάβαστρον μύρου έχουσα βαρυτίμου, και κατέχεεν επί την κεφαλήν αυτού ανακειμένου.Και
Ο Μάρκος (ΙΔ` 3) λέγει: Και όντος αυτού εν Βηθανία εν τη οικία Σίμωνος του λεπρού, κατακειμένου αυτού ήλθε γυνή έχουσα αλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικής πολυτελούς και συντρίψασα το αλάβαστρον κατέχεεν αυτού κατά της κεφαλής.Λέει γι αυτήν ο Ιησούς.Αμήν λέγω υμίν, όπου εάν κηρυχθή το ευαγγέλιον τούτο εν όλω τω κόσμω, λαληθήσεται και ο εποίησεν αυτή εις μνημόσυνον αυτής.
Τωρα θα μου πείτε πως ο Χριστός άφησε το έργο του ημιτελές και παραμένει αδιάφορος στο δράμα του ανθρώπου.Εμείς να βολοδέρνουμε εδώ κι Εκείνος, από ψηλά , στέκεται απαθής.Αντιθέτως είναι η μοναδική περίπτωση ¨ανθρώπου ¨ στην ιστορία, ο οποίος είχε τη βεβαιότητα ότι ολοκλήρωσε την αποστολή Του.
Σε τρία χρόνια δίδαξε ό,τι είχε να διδάξει, έπραξε ό,τι ήθελε να πράξει και είπετο τετέλεσται που σημαίνει πως τελειωσε το έργο Του επι της γης .
Δείγμα κι αυτό της θεϊκής Του τελειότητας και αυθεντίας. Χωρίς Χριστό δεν μπορείς να εξηγήσεις τίποτε Γιατί οι θλίψεις, γιατί οι αδικίες, γιατί οι αποτυχίες γιατί οι ασθένειες Χιλιάδες πελώρια γιατί ,που δεν μπορεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει με την πεπερασμένη λογική του.
Ισως στην αιωνιότητα μας αξιώσει ο Κύριος να πάρουμε απάντηση σε μερικά από τα γιατί.
Μεχρι τότε απλά πιστεύουμε ελπίζουμε και αγαπάμε .
Πηγή: Από τη ζωή και τη διδασκαλία του πατρός Επιφανίου Θεοδωροπούλου
Ο Μοναχισμός εκφράζει το πνεύμα του Χριστιανισμού. Ορθόδοξος-ησυχαστικός μοναχισμός ειναι προφητική, αποστολική και μαρτυρική ζωή.
Η μοναχική ζωή είναι η γνήσια χριστιανική ζωή, όπως την ζούσαν οι Χριστιανοί στην αρχαία Εκκλησία, και οι μοναχοί είναι οι ευαγγελικώς ζώντες. Οι τρεις μοναχικές αρετές ειναι
Παρθενία, Ακτημοσύνη και Υπακοή
και τα γνωρίσματα των ορθοδόξων μοναχών που είναι :
Μετάνοια, Προσευχή, Υπακοή και Διαρκής Τελείωση.
Η δογματική συνείδηση συνδέεται στενά με την πνευματική ζωή του μοναχού ή του χριστιανού γενικότερα και προέρχεται από την εμπειρία της Θείας Χάριτος.
Η αξία του μοναχισμού δεν αποτυπωνεται στην κοινωνική προσφορά την ιεραποστολή, αλλά στην διαφύλαξη της ιεράς ησυχίας ως μέθοδου και τρόπου σωτηρίας του ανθρώπου.
Ο μοναχος με την προσευχή του εξασκει μια διαχρονική ιεραποστολή στην κοινωνία.
Εχουμε τον μοναχισμό που βιώθηκε στο Άγιον Όρος και στο όρος Σινά μια κι η μοναχική ζωή μπορεί να βιωθή σε οποιαδήποτε περιοχή της γης
Η ασκητική ζωή και η μυστική θεολογία που βιώθηκε στο Σινά προβάλλει τον Μωϋσή ως πρότυπο πνευματικής τελειώσεως αφού ο Προφήτης Μωϋσής έγινε πρότυπο κάθε μοναχού και γενικότερα κάθε Χριστιανού που επιθυμεί να αποκτήση την γνώση του Θεού, την θέωση.
Η θεολογία είναι θεοπτία και μπορεί να φθάση σ αυτήν ο ορθόδοξος μοναχός μέσα από την κατά Χριστόν άσκηση που είναι η κάθαρση των αισθήσεων και του νου.
Η άσκηση στον ορθόδοξο μοναχισμό δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσον για την θεραπεία της ψυχής και μέθεξη της Χάριτος του Θεού.
Το μυστήριο του Σταυρού στην μοναχική ζωή είναι η ουσία και ο σκοπός της μοναχικής ζωής, για την επιτυχία του σκοπού αυτού, και η ησυχαστική-νηπτική μέθοδος μέσω της οποίας ο μοναχός θα αποκτήση κοινωνία και ενότητα με τον Θεό.
Ο Μέγας Βασίλειος ομιλεί για τον ησυχαστικό μοναχισμό, όπως τον ερμηνεύουν και άλλοι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας και δεν έχει καμμιά σχέση με τον κοινωνικό και ιεραποστολικό μοναχισμό.
Το μυστήριο του Σταυρού στην μοναχική ζωή, είναι μέθεξη του μυστηρίου της καθαρτικής φωτιστικής και θεοποιού ενεργείας του Θεού που γίνεται με την συνέργεια Θεού και ανθρώπου.
Ο κάθε Χριστιανός μπορει να βιωσει το μυστήριο του Σταυρού στην προσωπική του ζωή και να νικήση τον διάβολο, την αμαρτία και τον θάνατο.
Η εκκοσμίκευση στον μοναχισμό είναι καρπός και αποτέλεσμα της απώλειας του πνεύματος της μετανοίας.
Είναι Η ανάμειξή του στα εγκόσμια, η εξάρτησή του από κοσμικές εξουσίες, η υπονόμευση με διαφόρους τρόπους των εκκλησιαστικών θεσμών, η παραθεώρηση του ιεραρχικού πολιτεύματος της Εκκλησίας.
Η μοναχική ζωή έχει μεγάλη αξία και σπουδαιότητα και ο ορθόδοξος μοναχισμός, που είναι ησυχαστικός , διαφέρει παντελώς από τον δυτικού τύπου μοναχισμό.
Οι ιερές Μονές είναι ¨θεραπευτήρια¨ ψυχών και οι μοναχοί επιδιώκουν με πνεύμα μαθητείας και υπακοής την θεραπεία τους για να αποκτήσουν κοινωνία και ενότητα με τον Θεό.
Απαιτείται μεγάλη ευθύνη εκ μέρους των μοναχών ώστε να γνωρίζουν το έργο και την αποστολή τους καθώς επίσης και ποιμαντική μέριμνα της Εκκλησίας ώστε ο μοναχισμός να μην εκτρέπεται από τον πραγματικό του σκοπό.
Το βιβλιο
Μπορειτε να το προμηθευτειτε από την Ιερα Μονη Γενεθλιου της Θεοτοκου, Πελαγια, τηλεφωνώντας, ή από την παρακατω ηλεκτρονικη διεύθυνση, και θα σας αποσταλεί, με courier.Τηλέφωνο 22610 35135
.jpg)
kosmasser's Internal Life 